เฮียเล็ก.!!

ปัจจุบันเรื่องการลงทุนไม่ใช่เรื่องไกลตัว หรือเป็นเรื่องสงวนไว้สำหรับคนรวยอีกต่อไปแล้ว ทุกคนสามารถลงทุนได้ตามสัดส่วนรายได้ของตนเอง ความรู้เกี่ยวกับการลงทุนก็ เข้าถึงง่ายดายจากแผงหนังสือและอินเตอร์เน็ต แต่ใช่ว่าทุกคนที่ลงทุนหรือทุกครั้งที่ลงทุน จะได้รับผลตอบแทนที่งดงามเสมอไป เพราะละเอียดปลีกย่อยของการลงทุนมีมากมาย ขึ้นกับปัจจัยหลายอย่าง และตามสถิติพบว่าคนส่วนใหญ่ล้มเหลวจากการลงทุน เราลองมาดูภาพกว้างๆว่า เหตุที่ไม่ประสบความสำเร็จในการลงทุน หรือลงทุนแล้วไม่บรรลุเป้าหมายทางการเงินเป็นเพราะอะไรกันบ้าง

1. ไม่ยอมเริ่มต้น ไม่ขวนขวายหาความรู้ มีแต่พูดว่า ว่าจะ เดี๋ยวก่อน ยังไม่พร้อม เรียกว่าผัดวันประกันพรุ่งไปเรื่อย เมื่อไม่ยอมเริ่มต้น ความรู้ในการลงทุนของเราก็ไม่งอกเงย รู้แบบฟังเขาเล่า ฟังข่าวลือ รู้จากสื่อแบบฉาบฉวย เหล่านี้ย่อมไม่สำเร็จแน่นอน เพราะการลงทุนเป็นศาสตร์ที่ต้องศึกษา อย่าลึกซึ้งพอสมควร

2. ขี้กลัว กลัวขาดทุน กลัวยุ่งยาก กลัวโดนหลอก จริงๆแล้วความกลัวเกิดจากความไม่รู้ ก็เราไม่ยอมเริ่มต้นศึกษา ไม่เดินไปหามัน ความกลัวก็จะยังคงอยู่ เพราะไม่เรียน ก็ไม่รู้ ก็คงต้องกลัวอยู่วันยังค่ำ ความจริงความกลัวเป็นสิ่งที่ดีสำหรับนักลงทุน เพราะจะทำให้เราไม่กล้าบ้าบิ่นจนเกินไป เรากลัวก็จริง แต่ความกลัวนั้นต้องอยู่บนพื้นฐานความเสี่ยงที่เรารับได้ เมื่อเรามีความเข้าใจในความเสี่ยง เราก็จะไม่กลัวมากจนเกินไป แต่สิ่งที่จะขจัดความกลัวออกไปได้ ต้องเริ่มจากการ ก้าวเท้าออกไปลุยไปศึกษามันเสียก่อน อย่ามัวจินตนาการ อย่าคิดถึงการลงทุนในแง่ลบ เพราะอาจทำให้เราเสียโอกาสที่ดีไปก็เป็นได้

3. ไม่มีเวลา ติดตามข้อมูล จริงอยู่ที่เมื่อเราลงทุนอะไรไปแล้ว จะต้องให้เวลาส่วนหนึ่งในการวิเคราะห์ ติดตามข่าวสารข้อมูลในตัวสินทรัพย์ที่เราลงทุน แต่ปัจจุบันนี้ มีเทคโนโลยีเป็นตัวช่วยให้เราใช้เวลาได้อย่างมีประสิทธิภาพ ในเรื่องลงทุนก็มีเครื่องมือหรือแอพพลิเคชั่นใหม่ๆช่วยย่นเวลาเราได้หลายแอ พด้วยกัน ลองหามาใช้กัน และด้วยโบกของการลงทุนนั้นกว้างใหญ่ เราสามารถที่จะหาประเภทการลงทุนที่มีความเหมาะสมกับช่วงระยะเวลาว่างของเรา ได้ เช่น ถ้าไม่ค่อยมีเวลาก็ลองลงทุนในสินทรัพย์ที่มีความผันผวนน้อย ไม่หวือหวา ก็จะช่วยได้ระดับหนึ่ง

4. ลงทุนในสิ่งที่ตนเองไม่ถนัดหรือไม่มีความรู้ นักลงทุนที่ชอบเล่นตามข่าว ลงทุนตามเพื่อน ตามญาติ หรือมีคนแนะนำ มักประสบปัญหานี้ เพราะคนแต่ละคนมีนิสัยและรูปแบบการดำเนินชีวิตต่างกัน ความชอบและความรู้ในเรื่องต่างๆก็มีไม่เท่ากัน คนที่มาชักชวนก็มาเหมาว่า ถ้าดีสำหรับเขาก็ต้องดีกับคนที่เขาอยากชวนด้วย คนที่รับคำชวนก็คิดว่าเมื่อเขาทำได้ดี เราก็คงทำได้ไม่เลวหรอกมั้ง พอถึงเวลาลงเงินไปแล้วจริงๆ การลงทุนนั้นๆอาจเหมาะกับคนหนึ่งและไม่เหมาะกับคนหนึ่ง ก็ได้และเป็นเรื่องธรรมดา
ดังนั้นให้ลงทุนในสิ่งที่เรารู้จะดีกว่า ลงทุนเพราะตามเพื่อน ตามญาติ หรือลงทุนไปเพราะเกรงใจคนชวน เงินเป็นของเรา ถ้าขาดทุน ก็ไม่มีใครมารับผิดชอบแทนเรา นอกจากตัวเอง ถือคติถ้าจะผิด ถ้าจะมาพลาด ขอให้เกิดด้วยน้ำมือตัวเองจะดีกว่า เพราะอย่างน้อยเราก็จะได้บทเรียนที่คุ้มค่ากว่า

5. ใช้กลยุทธ์ผิดพลาด เดินหมากผิดแนว คือตัดสินใจผิดไปนั่นเอง หรือไม่ก็อาจเพราะ เดินเกมผิดไปตั้งนาน มารู้ตัวอีกทีก็สายเสียแล้ว เงินต้นหาย กว่าจะเรียกคืนมาได้ก็ต้องใช้เวลาอีกนานกว่าจะหาเงินต้นมาได้อีก ทำให้ผลตอบแทนแคระแกร็น คล้ายๆกับหลงทาง เสียเวลา

6. ไม่เพิ่มจำนวนเงินออม คือไม่ใส่เงินลงไปเพิ่ม เมื่อเงินต้นน้อย ผลตอบแทนเทียบเป็นเปอร์เซ็นต์ก็ย่อมต้องน้อยตามไปด้วย ดังนั้นยังคงต้องออมเงิน เก็บเงิน แล้วเอาเงินมาใส่ในกองการลงทุนเพิ่มและสม่ำเสมอ แต่ไม่ได้หมายความว่าให้เติมลงไปในตัวที่ขาดทุน แต่ให้เติมในภาพรวมของพอร์ตการลงทุนของเรา

7. ลงทุนแบบนักพนัน จริงๆการลงทุนกับการพนัน มีส่วนที่คล้ายกันในหลายๆส่วน โดยเฉพาะการลงทุนระยะสั้นๆ หรือที่เรียกว่าการเก็งกำไร บางทีนักลงทุนจะสับสนกับตัวเอง เพราะการเก็งกำไรนั้นมีความผันผวนสูงมาก ย่อมกระทบต่ออารมณ์ความรู้สึกของนักลงทุนมากด้วยเช่นกัน จนบางครั้งลืมนิยามและแนวทางการลงทุนของตนเอง กลายเป็นแบบนักพนันไปเลย
จะ เห็นได้ว่า การลงทุนนั้นไม่ได้ง่ายดายอย่างที่จะคิด และไม่ใช่จะมีแต่ได้เพียงอย่างเดียว ความผิดพลาดหรือไปไม่ถึงฝั่งฝันด้านการลงทุน ส่วนหนึ่งมีสาเหตุจาก 7 ข้อดังกล่าวข้างต้น
สิ่งแรกที่เราต้องทำคือการศึกษาเรียนรู้ ต้องเริ่มต้นให้ได้ก่อน ต้องกล้า แล้วความกลัวในสิ่งไม่รู้จะค่อยๆหายไป แล้วเราก็จะสามารถเดินไปบนเส้นทางของนักลงทุนได้เป็นผลสำเร็จ ส่วนผลตอบแทนนั้นจะสมดังที่เราหวังและตั้งใจไว้หรือไม่ อยู่ที่ฝีมือ ที่ต้องสั่งสม ต้องศึกษาให้ลึกซึ้งเฉพาะเจาะจงยิ่งๆขึ้นไปอีก


สนับสนุนเนื้อหาโดย MoneyHub

    ยกตัวอย่างการต่อเหล็กเสริมในเสา จากภาพด้านล่างเป็นตัวอย่างที่ไม่ถูกต้อง โดยการต่อเหล็กเสริมในตำแหน่งต่างๆ ห้ามต่อเหล็กเสริมในหน้าตัดเดียวกันเกิน 50%  เช่นในภาพด้านล่างมีเหล็กเสา 8 เส้น ดังนั้นในการต่อเหล็กเสริมในบริเวณนี้ต้องห้ามต่อกันเกิน 4 เส้น ส่วนที่เหลือให้ทำการต่อเลยระยะทาบเหล็กขึ้นไป เป็นต้น แต่ในภาพทำการต่อเหล็กในตำแหน่งเดียวกันทั้ง 8 เส้น (อ้างอิงมาตรฐาน ACI,วสท เป็นต้น)

ภาพการต่อทาบเหล็กที่ไม่เหมาะสม

ข้อกำหนดเหล็กเสริมในคอนกรีต และการจัดเรียงเหล็กตามมาตรฐาน วสท 

1. ระยะเรียงของเหล็กเสริม
1.1 ระยะเรียงของเหล็กเสริมเอกในผนังหรือพื้น ต้องไม่เกิน 3 เท่าของความหนาของผนังหรือพื้น หรือไม่เกิน 30 ซม.
1.2 ระยะช่องว่างระหว่างผิวเหล็กตั้งในเสาทุกชนิด ต้องไม่น้อยกว่า 1 ½ เท่า ของเส้นผ่านศูนย์กลางเหล็ก หรือ 1 ½ เท่าของขนาดวัสดุผสมหยาบใหญ่สุด
1.3 ช่องว่างระหว่างผิวที่อยู่ในชั้นเดียวกันของเหล็กเสริมตามยาวในคาน จะต้องมากกว่าเส้นผ่านศูนย์กลางเหล็ก หรือ 1.34 เท่า ของขนาดโตสุดของวัสดุผสมหยาบ หรือ 2.5 ซม. และต้องเรียงเหล็กแต่ละชิ้นให้ตรงกันเพื่อเทคอนกรีตได้สะดวก
1.4 เมื่อเหล็กเสริมตามยาวของคานมีมากกว่าหนึ่งชั้น ช่องว่างระหว่างผิวเหล็กแต่ละชั้นต้องไม่น้อยกว่า 2.5 ซม. และต้องเรียงเหล็กแต่ละชั้นให้ตรงกัน เพื่อเทคอนกรีตได้สะดวก
2. ความหนาของคอนกรีตที่หุ้มเหล็ก ที่วัดจากผิวเหล็ก ต้องไม่น้อยกว่าเกณฑ์ต่อไปนี้ (ควรใช้ตามมาตรฐาน วสท. เป็นหลัก)
2.1 พื้นและคานดินที่เทลงบนดินโดยไม่มีไม้แบบท้องคาน …..……….…….6 ซม.
2.2 พื้นและคานดินที่ใช้ไม้แบบท้องคาน
สำหรับเหล็กที่มีเส้นผ่านศูนย์กลาง 15 มม. ขึ้นไป ………………………….…4 ซม.
2.3 พื้น และคานดินที่ใช้ไม้แบบท้องคาน
สำหรับเหล็กที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางเล็กกว่า 15 มม. ลงมา……………….……3 ซม.
2.4 พื้นและคานในร่มที่ไม่ถูกดิน แดด และน้ำโดยตรง…………..…………..2 ซม.
ความหนาของคอนกรีตที่หุ้มปลอกเหล็กของเสาทุกชนิด ต้องไม่น้อยกว่า 3 ซม.หรือ 1 ½ เท่า ของขนาดวัสดุผสมหยาบที่ใหญ่สุด และต้องเป็นเนื้อเดียวกันกับคอนกรีตภายในแกนเสา
3. การยึดปลายเหล็กเสริมตามยาว
3.1 ปลายเหล็กเสริม ต้องปล่อยเลยจุดที่ไม่ต้องรับแรงไปอีกไม่น้อยกว่าความลึกของคานหรือไม่น้อย กว่า 12 เท่า ของเส้นผ่าศูนย์กลางเหล็กเสริมปลายเหล็กเสริม อาจทำเป็นขอตามข้อกำหนด “ ของอมาตรฐาน ” และมีระยะที่ฝังเพียงพอ
3.2 เหล็กเสริมรับโมเมนต์บวก ต้องยื่นเข้าไปในที่รองรับไม่น้อยกว่า 15 ซม.เป็นจำนวนไม่น้อยกว่าหนึ่งในสามสำหรับคานช่วงเดียว และไม่น้อยกว่าหนึ่งในสี่สำหรับคานต่อเนื่อง
3.3 เหล็กเสริมรับโมเมนต์ลบ ไม่น้อยกว่าหนึ่งในสาม จะต้องปล่อยเลยจุดดัดกลับโมเมนต์เป็นระยะไม่น้อยกว่าความลึกของคานหรือหนึ่ง ในสิบหกของช่องว่างของคาน

4. การต่อดามเหล็กเสริม โดย ปกติจะไม่ยอมให้มีการต่อเหล็กเสริม นอกจากที่แสดงไว้ในแบบหรือได้ระบุไว้ การต่อเหล็กเสริมนี้อาจต่อโดยวิธีทาบ วิธีเชื่อม หรือการต่อยึดปลายแบบอื่นๆ ก็ได้  ที่ให้มีการถ่ายแรงได้เต็มที่ การต่อเหล็กเสริมโดยปกติ ต้องมีระยะเหลื่อมกันไม่น้อยกว่า 50 เท่า ของเส้นผ่านศูนย์กลางสำหรับเหล็กกลม และไม่น้อยกว่า 40 เท่าของเส้นผ่านศูนย์กลางสำหรับเหล็กข้ออ้อย ควรหลีกเลี่ยงการต่อเหล็กเสริม ณ จุดที่เกิดหน่วยแรงสูงสุดเท่าที่จะทำได้ และไม่ควรใช้วิธีต่อทาบกับเหล็กที่มีขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางใหญ่กว่า 25 มม. (ควรใช้ตามมาตรฐาน วสท. เป็นหลัก)
4.1 การต่อเหล็กเสริมรับแรงดึง ความยาวของเหล็กข้ออ้อยที่นำมาต่อทาบกัน จะต้องไม่น้อยกว่า 24, 30 และ 36 เท่า ของเส้นผ่านศูนย์กลางของเหล็กที่มีกำลังจุดคลาก 2,800, 3,500 และ 4,200 กก./ซม.2ตามลำดับ หรือไม่น้อยกว่า 30 ซม.สำหรับเหล็กเส้นผิวเรียบ ระยะทาบที่ใช้จะเป็น 2 เท่าของค่าที่กำหนดไว้สำหรับเหล็กข้ออ้อย
4.2 การต่อเหล็กเสริมรับแรงอัด สำหรับคอนกรีตที่มีกำลังอัด 200 กก./ซม.2 หรือสูงกว่านี้ ระยะทางของเหล็กข้ออ้อยจะต้องไม่น้อยกว่า 20, 24 และ 30 เท่าของเส้นผ่าศูนย์กลางของเหล็กที่มีกำลังจุดคลากเท่ากับ 3,500 หรือน้อยกว่า และค่า 4,200 กับ 5,200 กก./ซม.2  ตามลำดับ และต้องไม่น้อยกว่า 30 ซม. ถ้ากำลังอัดของคอนกรีตมีค่าต่ำกว่า 200 กก./ซม.2  ระยะทางจะต้องเพิ่มอีกหนึ่งในสามของค่าข้างต้น สำหรับเหล็กเส้นผิวเรียบ ระยะทาบอย่างน้อยจะต้องเป็น 2 เท่า ของค่าที่กำหนดไว้สำหรับเหล็กข้ออ้อย
5. เหล็กเสริมตามขวาง
5.1 ในเสาปลอกเดี่ยว เหล็กยืนทุกเส้นจะต้องมีเหล็กปลอกขนาดเส้นผ่านศูนย์กลางไม่เล็กกว่า 6 มม.พันโดยรอบ โดยมีระยะเรียงของเหล็กปลอกไม่ห่างกว่า 16 เท่า ของเส้นผ่านศูนย์กลางเหล็กยืน หรือ 48 เท่าของเส้นผ่าศูนย์กลางเหล็กปลอก ด้านแคบที่สุดของเสานั้นจะต้องจัดให้มุมของเหล็กปลอกยึดเหล็กยืนตามมุมทุก มุม และเส้นอื่นๆ สลับเส้นเว้นเส้น โดยมุมของเหล็กปลอกนั้นต้องไม่เกินกว่า 135 องศาเหล็กเส้นที่เว้นต้องห่างจากเส้นที่ถูกยึดไว้ไม่เกิน 15 ซม. ถ้าเหล็กยืนเรียงกันเป็นวงกลม อาจใช้เหล็กปลอกพันให้ครบรอบวงนั้นก็ได้
5.2 ในเสาปลอกเกลียว ต้องพันเหล็กปลอกเกลียวต่อเนื่องกันเป็นเกลียวที่มีระยะห่างสม่ำเสมอกัน และยึดให้อยู่ตามตำแหน่งอย่างมั่นคงด้วยเหล็กยึด จำนวนของเหล็กยึดที่ใช้ ขึ้นอยู่กับขนาดเส้นผ่านศูนย์กลางของวงปลอกเกลียว  เหล็กปลอกควรมีขนาดใหญ่พอ (ไม่น้อยกว่า 6 มม.) และประกอบแน่นหนาพอที่จะไม่ทำให้ขาด ทำให้ระยะที่ออกแบบไว้คลาดเคลื่อนเนื่องจากการย้ายและติดตั้ง ระยะเรียงศูนย์ถึงศูนย์ของเหล็กปลอกเกลียวต้องไม่เกินหนึ่งในหกของเส้นผ่าน ศูนย์กลางแกนคอนกรีต ระยะช่องว่างระหว่างเกลียว ไม่ห่างเกินกว่า 7 ซม.หรือแคบกว่า 3 ซม.หรือ 1 ½ เท่า ของขนาดโตสุดของวัสดุผสมหยาบ การใส่เหล็กปลอกเกลียวต้องพันตลอดตั้งแต่ระดับพื้น หรือจากส่วนบนสุดของฐานรากขึ้นไป ถึงระดับเหล็กเสริมเส้นล่างสุดของชั้นเหนือกว่า ในเสาที่มีหัวเสาจะต้องพันเหล็กปลอกเกลียวขึ้นไปจนถึงระดับที่หัวเสา ขยายเส้นผ่าศูนย์กลางหรือความกว้างให้เป็นสองเท่าของขนาดเสา
5.3 ในคาน เหล็กปลอกที่ใช้ต้องมีขนาดไม่เล็กกว่า 6 มม. และเรียงห่างกันไม่เกิน 16 เท่า ของขนาดเส้นผ่านศูนย์กลางของเหล็กเสริมหรือ 48 เท่า ของขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางของเหล็กปลอก ในคานที่มีเหล็กเสริมรับแรงอัดจะต้องใส่เหล็กปลอกตลอดระยะที่ต้องการเสริม เหล็กเสริมรับแรงอัด
5.4 เหล็กเสริมด้านการยืดหด ในพื้น ค.ส.ล. ที่ใช้เป็นส่วนอาคาร หรือหลังคา  ซึ่งเสริมเหล็กรับแรงทางเดียว  จะต้องเสริมเหล็กในแนวตั้งฉากกับเหล็กเสริมอกเพื่อรับแรงเนื่องจากการยืดหด ขนาดของเหล็กที่ใช้ต้องไม่เล็กกว่า 6 มม.และเรียงเหล็กห่างกันไม่เกิน 3 เท่า ของความหนาของแผ่นพื้น หรือ 30 ซม. ปริมาณของเหล็กเสริมที่ใช้จะต้องมีอัตราส่วนเนื้อที่เหล็กต่อหน้าตัดคอนกรีต ทั้งหมด ไม่น้อยกว่าค่าที่ให้ไว้ ดังนี้ (ควรใช้ตามมาตรฐาน วสท. เป็นหลัก)
- พื้นซึ่งเสริมด้วยเหล็กเส้นผิวเรียบ…………………………………………..……….…….0.0025
- พื้นซึ่งเสริมด้วยเหล็กข้ออ้อย และมีกำลังจุดคลากน้อยกว่า 4,200 กก./ซม.2……0.0020
- พื้นซึ่งเสริมด้วยเหล็กข้ออ้อย และมีกำลังจุดคลากเท่ากับ 4,200 กก./ซม.2
หรือลวดตระแกรงซึ่งระยะเรียงในทิศที่รับแรงห่างไม่เกิน 30 ซม. …….…………….…0.0018
การออกแบบควรทำรูปเหล็กที่จะต้องดัดให้ง่ายๆ และยิ่งมีน้อยอย่างยิ่งดี เพราะทุ่นค่าแรงดัด การดัดงดขอต่างๆ ต้องทำให้ถูกต้องตามแบบที่กำหนด มิฉะนั้นเมื่อนำไปผูกเป็นโครงจะไม่เข้ากัน และจะทำให้เนื้อคอนกรีตที่หุ้มเหล็กผิดไปจากที่กำหนด ถ้าทำได้ควรผูกเป็นโครงให้เสร็จเสียก่อน แล้วจึงยกเข้าใส่ในแบบ ซึ่งมีที่หนุนรองรับอยู่ให้สูงพ้นแบบตามที่ต้องการ

 

ที่มา มาตรฐาน วสท.